hiç arkadaşı olmayan insan

ben. çevrem geniş ve herkesle muhabbetim var ama hiç öyle beraber takıldığım insan yok. iş arkadaşlarımla konuşuyorum ama mesai bittikten sonra hiç konuşmuyoruz. yakın değiliz yani. zaten tek yaşıyorum, kız falan da yok hayatımda. öyle yalnızlıktan korkan bir insan değilim ama bazen kendi iç sesimle konuşyorum. koyuyor. düşündüklerimi anlatacak insan yok. haftasonları tüm gün evimde film izliyorum. kendi kendime yaşayıp gidiyorum.

e been

ee ne olmuş ? başkasının arkadaşını çalmadık ya

ya kendisi seçmiştir ya da davranışları yüzünden kimse onunla arkadaş istememiştir.

hiç arkadaşı olmayan insan ≥ yavşak arkadaşları olan insan

arkadaş kalamıyordur belkide

insan derken

kafası rahat, yalnızlığa alışmış, sevmiş insandır.

aahhhwewe koktum amk bu başlık avvvv korku filmi resmen insanın bi knk sı olur....

en dertli insandır insanin en azından bir arkadaşı olmalııı

lise zamanlarında çok fazla arkadaşım vardı. liseden sonra da 2 çok sıkı dostum kalmıştı. 1 tane de çocukluktan arkadaşım. 2 dostumla aylardır konuşmuyoruz. açıklama yapsam kendimi haklı çıkarmış gibi olacağım. çocukluk arkadaşımla da yılda 2-3 kere görüşürüz ama samimiyet hep aynı düzeydedir.

tanıdığım çok ta arkadaşım yok be dayı

ben, 2,5 haftadır evden çıkmıyorum. kimse de gel demiyo. böyle yalnızım işte

değerli insandır bence

efendim bir şey mi dediniz?

zamanın da olmuştur ama bi faydasını göremeyince araya mesafe koyan insandır

asosyal sözlük yazarıdır işte

benim arkadaş konusunda saçma salak saykoca bi huy mu denilir bilmem yüz yüze olmadıkça mesajlaşamıyorum yani karşı taraf mesaj atmadıkça ben konuşamıyorum pek fazla bi de eğer bi şeyden dolayı üzüldüysem en yakınıma sığınmak yerine herkesten uzaklaşmayı seçiyorum. ha bu seçimim yılların getirisi olabilir. tomurcuğuma söyleyemediklerimi burda söyliyim. bu hayatta sömsök yarimden sonra kalbimde yeri gerçekten derindir, öyle anlarda yanımdaydı ki, her git diyişimde gelişi, bıkmayışı. biliyorum çok kırıyorum onu ben hatalarını farkedipte düzeltemeyen bi aptal insancığım. seni seviyorum hemdem.

bilinmeyen müzikler,siteler hatta galaksiler keşfeder.kendini geliştirir.yapacak başka bir işi yoktur çünkü ve kazık atacak dostu olmadığından daha az üzülür

arkadaşı olduğunu sanmasından daha iyidir.

ulan ne guzel okulda arkadaşlarım vardı şimdi ne arayanımız var ne soranımız kimse de yazmıyo tek basina kaldim bu koskoca sehirde

bi garip geliyorlar bana. bu yalnızlığı sevmek değil bazılarında, ortama uymamak, insanlarla cebelleşmek. mükemmel değil kimse, bir o iyi de diğerleri mi çok kötü? veya kötü birşey mi yaşadı, ya aile baskısı? sahip çıkalım. normal olmasa gerek bazı yalnızlar. fazla yalnızlık deliyi delirtir.

cimri insandır net. ne yalnızlığını, ne insani duygularını ne de parasını bir başkası ile harcamaya yanaşmazlar sorsan kafalarını böyle çok rahattır kimselere de ihtiyaç duymazlar. ee ben olsam ben de duymam 7/24 kendimleyim ve kendim için sağı solu harcıyorum. müthiş.

aslında arkadaşı vardır insanların ama asıl ihtiyaç yokluğunu ve varlığını farkedecek arkadaştır. kendimi örnek verecek olursam aslında her ortama uyum sağlayabilen birisiyim sıkıcı olduğumu da düşünmüyorum doğrusu ama sanırım olay biraz şeytan tüyü olayıyla da ilgili çünkü arkadaşım olsa bile varlığını ruhen hissetmem mesela. yalnız olduğumu düşünüyorum ve hissediyorum hiç insan olmaması, ortama ayak uyduramamaktan değil, size o arkadaşlığın güzel tarafını hissettirmemiş insan olmamasından kaynaklı. evet bazen yalnızlık güzel ama bir şeyler yapacağında bir arkadaşınızın ilk aradığı kişi siz değilseniz birisinin 'en yakın arkadaşım' ünvanını almadıysanız orada biraz keyif kaçabiliyor işte. belki abartıyor olabilirim illa olmak zorunda değil ama olursa güzel oluyor..

çevremde yok şu ara, ve şu ara çevreme mahkumum. i̇nsanlara güvenimi aşamalı olarak kaybettim. şu ara kendime güvenim de dönemsel olarak azaldı. yeni arkadaş edinemiyor, yeni insanlarla yakınlaşamıyorum. can yakıyor ama elden bir şey gelmiyor.

bir dostun varlığı güzel bir şeydir; fakat bir dosta ihtiyaç duymadan yaşayabilmektir önemli olan

geçen arkadaşla konuşurken konu birine birşey anlatmamaya geldi hep içine atma güvendiğin biri hiç mi yok dedim dedi ki bir kişi vardı oda öldü bende artık yazıyorum dedi

arkadaşlarım var sanıyodum 5-6 tane gerçekten arkadaşım var sanıyodum amaa şu son günlerde fark ettim gerçeği bırak normal arkadaşlık bile değilmiş galiba ya içimde olan biten şeyleri birilerine anlatmak istiyorum ama karşımda bunu gönül rahatlığıyla anlatabileceğim kimse yok herşey bende olup bitiyo anlatırsam umursamaycaklar biliyorum hiç arkadaşım yokmuş be sözlükçüm bildiğin sadece ihtiyaç durumunda kullanılan sargı bezi gibiyim varım sürekli ordayım ama sadece açılan yaraları kapatmak için kullanılıyorum parça parça sonrası boş bi çöp kovasında buluyorum kendimi

aga niye böyle başlık açıp üzüyorsunuz beni..

hiç arkadaşım yok, ühüüüü ama ben kendime yetiyorum ühüüü amına koyim, hiç arkadaşınız yoksa siz de kimsenin arkadaşı değilsiniz demektir. yani diyorsunuz ya öyle arkadaşım olacağına hiç olmasın falan işte onu hep size de demişler belli ki hiç arkadaşınız yok sayın seray severler. siz de öyle arkadaşsınız işte. neyse, 4 arkadaşınız olsun tabutunuzu taşısınlar yeter.

Bu başlığı var mı diye aramak bir yıkıklık belirtisi olabilir mi? Neyse öyle işte... Bir önceki entry de üzdü(#2332123) adam haklı bir serzenişte bulunmuş bir açıdan ama işte bizim hakkımızda "olmasın böyle arkadaşımız" diye de düşünülmüyor, genel olarak kafa yorulmuyor da olabilir. Edebiyat yapmaya gerek yok işte, yok sevenimiz.

Arada bir, hayır çoğu zaman olmak istediğim insan türü kendisi.

Aklıma şey geldi: Can Temiz:-Senin hiç arkadaşı olmayan arkadaşın var mı? Can Bonomo:-Oksimoron nedir bilir misin? O Tarz Mı?'dan selam şeflerim

Tek ve en kötü yanı korku filmi izleyememektir. Bir çılgınlık yapıp izledim tek izlemek çok berbat bişey.

Böyle insanları uzaktan görüp onlarla arkadaş olma isteğimi bastıramıyorum. Bir ortamda birinin bile canı sıkkınsa onun neden sıkkın olduğuyla ilgilenmeye başlıyorum. Hiç arkadaşı olmayan birini bilsem ve uzaktan görsem muhakkak selam vermek isterim.

bu kisi benim. kötü günü birak iyi gün dostum bile yok.. cogu zaman bana acı veren bir durum olsa da aslında olması gereken şey bu. insanlar hayal kırıklığından başka bir şey değil. seni yarı yolda birakırlar..

selamın aleykümm

benim. kendimi bildim bileli çoğu insanla anlaşamam. ortaokuldayken çoğu arkadaşımın iki yüzlülüğü midemi bulandırmıştı. bazıları da benimle dalga geçerdi. ben de hepsiyle bir anda konuşmayı kesmiştim. liseye geçtim, yine aynısı oldu. üç kızla tanıştım, ikisiyle halen görüşüyorum. sonrasında da kiminle arkadaş olduysam sabit kalamadılar. dedikoduyu, kim kiminle sevgili veya sevgilileriyle tartıştıkları anları dinlemeyi sevmiyorum. erkeklerle de arkadaş oldum, olmadım değil ama hep bir kız yüzünden aram bozuldu. sanırım yaşıtlarımla anlaşamıyorum pek. yine de yalnızlık güzel. en azından başım ağrımıyor gereksiz yere. gezeceksem de, alışverişe çıkacaksam da tek çıkıyorum. arada sırada muhabbet edecek birilerini aramıyor değilim tabii. benden yirmi yaş büyük bir ablayla tanıştım, onunla kafa yapımız uyuşuyor. tamamen uyuşmasa bile iyi anlaşıyoruz. bakın ben farklıyım, sizden daha üstünüm gibi bir anlamla yazmadım bunu. arkadaş her zaman gerekli bir şey değil. en azından benim için değil:)

Sadece iki yakın arkadaşım vardı 3-5 ay öncesine kadar fakat ikisiyle de konuşmuyorum şu an. Yakın zamanda nişanlanacağım böyle zamanlarda bir tane de olsa yakın arkadaşın olması gerektiğini düşünüyorum. Ayrıca bu kızın hiç arkadaşı yok mu gibi söylemlere maruz kalmak istemiyorum bu durum biraz üzüyor.

Arkadaş çokta dost yok. İnsanın, derdini anlatabileceği birinin olmaması ne kadar kötü. Yıllardır kendimle dertleşiyorum